*1- این روزها به خصوص در نزدیکی مناطق درگیری و تجمع مردم، گشت و تجسس فراواناست. عادت کنید قبل از بیرون رفتن از خانه جیب ها و کیف خود را چک کنید. از بههمراه بردن دفترچه تلفن خود داری کنید. موبایل و دوربین خود را از هر گونه عکس،جُک و اطلاعات مشکل برانگیز خالی کنید
*2- این مبارزه، مبارزه ای شرافتمندانه و مسالمت جویانه است. محل تظاهرات را باعرصه قهرمان نمایی و حرکات عصبی عوضی نگیریم. دویدن و هیاهوی بی دلیل فقط جمعیتتحریک شده را به دنبال شما می کشاند و میدان را متشنج می کند. مهم آن است که بههر قیمت در صحنه باقی بمانیم بنابر این به حرکاتی که می کنیم و اثر آن بر مردماطراف خود توجه داشته باشیم. این مبارزه، یک امر گروهی است. بدون مردم ما هیچکاره ایم. به آنها احترام بگذاریم و در هر کار و حرکتی که می کنیم به اثر آن برمردم اطراف خود توجه کنیم.
*3- در اطراف محل های درگیری افراد به ظاهر عادی (ولی در واقع اطلاعاتی! ) کمنیستند. سر صحبت با غریبه ها را با احتیاط باز کنیم. چند روز پیش در نزدیکی محلدرگیری، خود من را یک تاکسی سوار کرد که راننده اش اطلاعاتی از آب در آمد. مناگر کمی هوشیاری به خرج میدادم می بایست متوجه می شدم که طرف راننده نیست، چوندر میدان مبدا، هر کسی را با هر مقصدی سوار می کرد. من به طرز معجزه آسایی ازمهلکه در رفتم
*4- ای میل و اینترنت عرصه دیگری برای مبارزه است. به کامپیوتر خود و مطالبی کهدر آن ذخیره کرده ایم توجه داشته باشیم. سعی کنیم ای میل های غیر ضروری را نگاهنداریم. یادمان نرود وقتی ای میلی را پاک می کنیم ، آن را از ترش فولدر هم پاککنیم. در هر فرصت ای میل خود را چک کنید تا بتوانید زود به زود آن را خالیکنید. این ای میل ها نه تنها خود ما بلکه فرستنده را دچار زحمت می کنند. بهدوستان خود (که اینترنت باز حرفه ای نیستند) چگونگی استفاده از فیلتر شکن رایاد بدهیم. فیلتر شکن های جدید را با یکدیگر به مشارکت بگذاریم. با دوستان واطرافیان خود دسترسی به اطلاعات را چک کنیم. آیا تلویزیون بی بی سی را درفرکانس های جدید دریافت می کنند؟ آیا سایت های موسوی و خاتمی را در دسترسدارند؟ آیا مشکلی در استفاده از اینترنت وکسب اطلاعات ندارند؟
*5- از دامن زدن به شایعات پرهیز کنیم. به خصوص در باره خبرهای بد و کشتار حساسباشیم. برای دانستن این که این رژیم سفاک و آدمکش است ما نیاز به شنیدن اخبارموهوم نداریم. اگر از موثق بودن خبری مطمئن نیستیم، بیخودی با پخش آن به هراسمردم دامن نزنیم. متانت شیوه ماست و پرهیز از عصبی شدن وظیفه ما.
*6- مبارزه ما امر ساده ای نیست. ازکسانی که در صف اول هستند (مانند موسوی ،خاتمی و کروبی) انتظار معجزه نداشته باشیم. به مقاومتی که می کنند احترامبگذاریم و با پخش بیانیه های آنها به مددشان بشتابیم. از آنها نخواهیم کارمقابله با راست گرایان افراطی را به تنهایی بر عهده بگیرند. آنها سوپر مننیستند و نمی توانند یک تنه به مقابله با رژیم برخیزند. محدودیت های آنها را درموضع گیری درک کنیم. شایعات بیخود و موهوم (مثل هک شدن سایت های آنها) را درمیان مردم پخش نکنیم. اخبار مربوط به آنها را فقط با اطمینان از درستی شان، بهدیگران برسانیم.
*7- بانگ الله اکبر، مرگ بر دیکتاتور و یا حسین، میرحسین را جدی بگیریم. رفتنبر پشت بام و فریاد شبانه راس ساعت 10 را وظیفه خود بدانیم. این شعارها نه تنهاخود ما را دلگرم می کنند، رژیم را سراسیمه می کنند. اهمیت آنها از رفتن بهتظاهرات کمتر نیست. بعضی از دوستان از الله اکبر خوششان نمی آید، می توانندشعار دیگری بدهند. مهم آنست که ساعت 10 هر شب، صدای فریاد مردم به آسمان بلندشود. در الله اکبر گفتن جانب احتیاط را رعایت کنیم. اگر از پشت پنجره فریاد میزنیم، مطمئن باشیم دیده نمی شویم. دیشب خود من گشت بسیج را دیدم که در خیابانها گشت می زدند، پنجره ها را چک می کردند و سعی می کردند بفهمند چه کسی از چهپنجره ای فریاد می زند. فریاد اعتراض ما، حق ماست. با رعایت احتیاط از خودمراقبت کنیم و به مردم دلگرمی بدهیم. ما هزارانیم.
*8- از تلفن های غیر ضروری خود داری کنیم. دوستانی که به دوست دیگری زنگ میزنند و می پرسند :" چه خبر؟" انتظار چه پاسخی دارند؟ باید فکر کرد اگر تعدادتلفن ها به فرد مشخصی زیاد باشد و همین سوال تکرار شود آیا برای اطلاعات مشخصنمی کند که آن فرد، فرد خاصی است؟ آیا این تلفن ها بار را روی آن فرد زیاد نمیکند؟ سعی کنیم اطلاعات را از منابع کم خطر (مانند اینترنت) کسب کنیم تا ازافراد آن هم تلفنی. برخی از دوستان به کلی فراموش می کنند که ما در ایرانهستیم؛ به ما زنگ می زنند و تحلیل های سیاسی خود را (که بعضا با فحش به خامنهای و امثالهم همراه است) در تلفن به ما می گویند. امکان شنود تلفن ها را فراموشنکنیم و به تبعات حرفی که می زنیم توجه داشته باشیم.
*9- نقش دوستان خارج کشوری از ما کمتر نیست. شرکت در تظاهرات و پخش اطلاعاتموثقی که از ایران دریافت می کنند وظیفه میهنی تک تک ماست. نقش خود را دست کمنگیرند و به ما در این مبارزه کمک کنند. رژیم باید بداند که همه دنیا در حالنگاه کردن به آنهاست. انعکاس وسیع اخبار ایران در خارج از کشور مایه دلگرمیماست و رژیم را هراسان می کند. ما به حمایت افراد، سازمان ها و گروه های مستقلنیازمندیم. هر کدام از آنها رسانه ای است برای رساندن صدای فریاد ما به جهان.
*10- نقش مبارزه منفی و مدنی را دست کم نگیریم. به هر صورت که میتوانیم به اینمبارزه کمک کنیم. در عزای عمومی سیاه بپوشیم و مردم را تشویق به سیاه پوشیدنکنیم. مبارزه می تواند هزینه زیادی در برداشته باشد. از همه انتظار نداشتهباشیم که حاضر به فداکاری 100درصد باشند. هر کس به هر میزانی که می تواندمبارزه کند. هر حدی از مشارکت، مبارک است. از مردم انتظار قهرمانی و مشارکتکامل در هر عرصه خطرناکی نداشته باشیم.
*11- از دلگرمی دادن به مردم دست برنداریم. به فامیل، دوستان و آشنایان توضیحبدهیم که فشارهای رژیم نشانه سراسیمگی اش است. ما هر کدام یک رسانه ایم. ما هرکدام یک بشارت دهنده آزادی هستیم. از تبادل اطلاعات و اخبار و تحلیل و تکرارآنها خسته نشویم. هر عرصه ای را میدانی برای تبلیغ بدانیم. در اتوبوس، در صفنانوایی، در مغازه به مردم قوت قلب بدهیم. به آنها نمونه های تاریخی رایادآوری کنیم و نشان بدهیم همه تلاشهای رژیم بی سرانجام است. نشانه های انشقاقدر صفوف جناح راست (موضع گیری های اخیر محسن رضایی، نق نق و شکایت و سخنرانیاخیر لاریجانی، عدم حمایت آیات عظام از احمدی نژاد و خامنه ای) را به مردم نشانبدهیم و آنها را نسبت به آینده امیدوار کنیم.
*12- با توجه به اخراج خبرنگاران خارجی، ما باید وظیفه اطلاع رسانی را بر عهدهبگیریم. این روزها بسیج و نیروهای لباس شخصی و پلیس به شدت به موبایل هایدوربین دار و دوربین حساس اند. حساسیت آنها کاملا درست است. این تصاویر که درسطح وسیع در جهان پخش می شوند، رژیم را رسوا می سازند. برای فیلم برداری و عکسبرداری برنامه ریزی کنیم و در اسرع وقت آنها را به خارج کشور بفرستیم. شبکههای خبری مهم جهان مانند الجزیره و بی بی سی آماده دریافت تصاویر شما هستند.تصویربرداری و ارسال آنها به شبکه های خبری کار بسیار مهمی است.*
*2- این مبارزه، مبارزه ای شرافتمندانه و مسالمت جویانه است. محل تظاهرات را باعرصه قهرمان نمایی و حرکات عصبی عوضی نگیریم. دویدن و هیاهوی بی دلیل فقط جمعیتتحریک شده را به دنبال شما می کشاند و میدان را متشنج می کند. مهم آن است که بههر قیمت در صحنه باقی بمانیم بنابر این به حرکاتی که می کنیم و اثر آن بر مردماطراف خود توجه داشته باشیم. این مبارزه، یک امر گروهی است. بدون مردم ما هیچکاره ایم. به آنها احترام بگذاریم و در هر کار و حرکتی که می کنیم به اثر آن برمردم اطراف خود توجه کنیم.
*3- در اطراف محل های درگیری افراد به ظاهر عادی (ولی در واقع اطلاعاتی! ) کمنیستند. سر صحبت با غریبه ها را با احتیاط باز کنیم. چند روز پیش در نزدیکی محلدرگیری، خود من را یک تاکسی سوار کرد که راننده اش اطلاعاتی از آب در آمد. مناگر کمی هوشیاری به خرج میدادم می بایست متوجه می شدم که طرف راننده نیست، چوندر میدان مبدا، هر کسی را با هر مقصدی سوار می کرد. من به طرز معجزه آسایی ازمهلکه در رفتم
*4- ای میل و اینترنت عرصه دیگری برای مبارزه است. به کامپیوتر خود و مطالبی کهدر آن ذخیره کرده ایم توجه داشته باشیم. سعی کنیم ای میل های غیر ضروری را نگاهنداریم. یادمان نرود وقتی ای میلی را پاک می کنیم ، آن را از ترش فولدر هم پاککنیم. در هر فرصت ای میل خود را چک کنید تا بتوانید زود به زود آن را خالیکنید. این ای میل ها نه تنها خود ما بلکه فرستنده را دچار زحمت می کنند. بهدوستان خود (که اینترنت باز حرفه ای نیستند) چگونگی استفاده از فیلتر شکن رایاد بدهیم. فیلتر شکن های جدید را با یکدیگر به مشارکت بگذاریم. با دوستان واطرافیان خود دسترسی به اطلاعات را چک کنیم. آیا تلویزیون بی بی سی را درفرکانس های جدید دریافت می کنند؟ آیا سایت های موسوی و خاتمی را در دسترسدارند؟ آیا مشکلی در استفاده از اینترنت وکسب اطلاعات ندارند؟
*5- از دامن زدن به شایعات پرهیز کنیم. به خصوص در باره خبرهای بد و کشتار حساسباشیم. برای دانستن این که این رژیم سفاک و آدمکش است ما نیاز به شنیدن اخبارموهوم نداریم. اگر از موثق بودن خبری مطمئن نیستیم، بیخودی با پخش آن به هراسمردم دامن نزنیم. متانت شیوه ماست و پرهیز از عصبی شدن وظیفه ما.
*6- مبارزه ما امر ساده ای نیست. ازکسانی که در صف اول هستند (مانند موسوی ،خاتمی و کروبی) انتظار معجزه نداشته باشیم. به مقاومتی که می کنند احترامبگذاریم و با پخش بیانیه های آنها به مددشان بشتابیم. از آنها نخواهیم کارمقابله با راست گرایان افراطی را به تنهایی بر عهده بگیرند. آنها سوپر مننیستند و نمی توانند یک تنه به مقابله با رژیم برخیزند. محدودیت های آنها را درموضع گیری درک کنیم. شایعات بیخود و موهوم (مثل هک شدن سایت های آنها) را درمیان مردم پخش نکنیم. اخبار مربوط به آنها را فقط با اطمینان از درستی شان، بهدیگران برسانیم.
*7- بانگ الله اکبر، مرگ بر دیکتاتور و یا حسین، میرحسین را جدی بگیریم. رفتنبر پشت بام و فریاد شبانه راس ساعت 10 را وظیفه خود بدانیم. این شعارها نه تنهاخود ما را دلگرم می کنند، رژیم را سراسیمه می کنند. اهمیت آنها از رفتن بهتظاهرات کمتر نیست. بعضی از دوستان از الله اکبر خوششان نمی آید، می توانندشعار دیگری بدهند. مهم آنست که ساعت 10 هر شب، صدای فریاد مردم به آسمان بلندشود. در الله اکبر گفتن جانب احتیاط را رعایت کنیم. اگر از پشت پنجره فریاد میزنیم، مطمئن باشیم دیده نمی شویم. دیشب خود من گشت بسیج را دیدم که در خیابانها گشت می زدند، پنجره ها را چک می کردند و سعی می کردند بفهمند چه کسی از چهپنجره ای فریاد می زند. فریاد اعتراض ما، حق ماست. با رعایت احتیاط از خودمراقبت کنیم و به مردم دلگرمی بدهیم. ما هزارانیم.
*8- از تلفن های غیر ضروری خود داری کنیم. دوستانی که به دوست دیگری زنگ میزنند و می پرسند :" چه خبر؟" انتظار چه پاسخی دارند؟ باید فکر کرد اگر تعدادتلفن ها به فرد مشخصی زیاد باشد و همین سوال تکرار شود آیا برای اطلاعات مشخصنمی کند که آن فرد، فرد خاصی است؟ آیا این تلفن ها بار را روی آن فرد زیاد نمیکند؟ سعی کنیم اطلاعات را از منابع کم خطر (مانند اینترنت) کسب کنیم تا ازافراد آن هم تلفنی. برخی از دوستان به کلی فراموش می کنند که ما در ایرانهستیم؛ به ما زنگ می زنند و تحلیل های سیاسی خود را (که بعضا با فحش به خامنهای و امثالهم همراه است) در تلفن به ما می گویند. امکان شنود تلفن ها را فراموشنکنیم و به تبعات حرفی که می زنیم توجه داشته باشیم.
*9- نقش دوستان خارج کشوری از ما کمتر نیست. شرکت در تظاهرات و پخش اطلاعاتموثقی که از ایران دریافت می کنند وظیفه میهنی تک تک ماست. نقش خود را دست کمنگیرند و به ما در این مبارزه کمک کنند. رژیم باید بداند که همه دنیا در حالنگاه کردن به آنهاست. انعکاس وسیع اخبار ایران در خارج از کشور مایه دلگرمیماست و رژیم را هراسان می کند. ما به حمایت افراد، سازمان ها و گروه های مستقلنیازمندیم. هر کدام از آنها رسانه ای است برای رساندن صدای فریاد ما به جهان.
*10- نقش مبارزه منفی و مدنی را دست کم نگیریم. به هر صورت که میتوانیم به اینمبارزه کمک کنیم. در عزای عمومی سیاه بپوشیم و مردم را تشویق به سیاه پوشیدنکنیم. مبارزه می تواند هزینه زیادی در برداشته باشد. از همه انتظار نداشتهباشیم که حاضر به فداکاری 100درصد باشند. هر کس به هر میزانی که می تواندمبارزه کند. هر حدی از مشارکت، مبارک است. از مردم انتظار قهرمانی و مشارکتکامل در هر عرصه خطرناکی نداشته باشیم.
*11- از دلگرمی دادن به مردم دست برنداریم. به فامیل، دوستان و آشنایان توضیحبدهیم که فشارهای رژیم نشانه سراسیمگی اش است. ما هر کدام یک رسانه ایم. ما هرکدام یک بشارت دهنده آزادی هستیم. از تبادل اطلاعات و اخبار و تحلیل و تکرارآنها خسته نشویم. هر عرصه ای را میدانی برای تبلیغ بدانیم. در اتوبوس، در صفنانوایی، در مغازه به مردم قوت قلب بدهیم. به آنها نمونه های تاریخی رایادآوری کنیم و نشان بدهیم همه تلاشهای رژیم بی سرانجام است. نشانه های انشقاقدر صفوف جناح راست (موضع گیری های اخیر محسن رضایی، نق نق و شکایت و سخنرانیاخیر لاریجانی، عدم حمایت آیات عظام از احمدی نژاد و خامنه ای) را به مردم نشانبدهیم و آنها را نسبت به آینده امیدوار کنیم.
*12- با توجه به اخراج خبرنگاران خارجی، ما باید وظیفه اطلاع رسانی را بر عهدهبگیریم. این روزها بسیج و نیروهای لباس شخصی و پلیس به شدت به موبایل هایدوربین دار و دوربین حساس اند. حساسیت آنها کاملا درست است. این تصاویر که درسطح وسیع در جهان پخش می شوند، رژیم را رسوا می سازند. برای فیلم برداری و عکسبرداری برنامه ریزی کنیم و در اسرع وقت آنها را به خارج کشور بفرستیم. شبکههای خبری مهم جهان مانند الجزیره و بی بی سی آماده دریافت تصاویر شما هستند.تصویربرداری و ارسال آنها به شبکه های خبری کار بسیار مهمی است.*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر